Terwijl de aandacht nog volop gericht is op Bordeaux-wijnen uit 1982 - waarvan de prijs door blijft stijgen - besteed ik deze column graag aan de Bordeaux-oogst 1980.

Want daarover is het stil, met als gevolg dat juist dit jaar soms een aantrekkelijke verhouding biedt tussen prijs en kwaliteit. Over de jaren 1978, 1979, 1981 en 1982 werd veel en lovend geschreven, maar wat over 1980 verscheen was meestal alleen negatief. Er zijn zelfs importeurs die hiervan geen fles hebben gekocht. Het wijnjaar 1980 werd in Bordeaux gekenmerkt door een koude start. Mei, juni en juli waren uiterst koele maanden met veel regen. In juni was het niet zo koud geweest sinds 1946 en in juli niet sinds 1954. De ontwikkeling van de druiven werd hierdoor sterk geremd, en ook ging een deel van de vruchten door planteziektes verloren. In augustus en september echter brak de zon door. De maand september werd zelfs de heetste sinds 1964 - ondanks het feit dat soms hevige stortregens werden gesignaleerd. In oktober, toen de pluk plaatsvond, werd het weer onstabiel en koel. De geoogste hoeveelheid rode wijnen was niet minder dan normaal, maar die van witte wijn bleef sterk achter. In de Sauternes overigens was men niet ontevreden, althans bij de mensen die zo laat mogelijk wachtten met de pluk. 

1980 une année jalouse

Na de kleurrijke, vlezige wijnen van 1978 en 1979 waren de wijnen van 1980 lichter van structuur en eleganter van smaak. Ze werden vergeleken met hun voorgangers en als gevolg daarvan slecht ontvangen op een breed front. Het feit dat de twee oogsten erna ook weer kleurrijk en krachtig waren, verslechterde de situatie nog. Maar is 1980 nu inderdaad zo slecht als vaak wordt beweerd? Op verschillende reizen naar Bordeaux heb ik ervaren van niet. Wel is een feit dat dit een "jaloers" jaar is. Er komen grote verschillen voor. De ene wijnbouwer heeft een duidelijk beter product gemaakt dan de andere. Dat kan allerlei oorzaken hebben. Niet alleen het tijdstip van de pluk speelt een voorname rol, maar ook het efficiënt toepassen van anti-rottingsmiddelen in de wijngaard - om maar te zwijgen van de kwalitatieve selectie. Wie alleen zijn beste cuvées gebruikte, bracht vaak een zeer geslaagd product. Dat er verschillen bestaan, werd onlangs duidelijk op een vergelijkende proeverij van 16 bekende châteaux. De 1980ers waren bijeen gezocht door Ine Droogh-Goossens van Badhotel Zeerust te Noordwijk aan Zee; daar ook vond met een kleine gezelschap de proeverij plaats. Om alle beïnvloeding door naam en etiket uit te sluiten, werden de wijnen blind geproefd. Ik wist zelfs niet welke châteaux precies vertegenwoordigd waren.

Château Margaux winnaar

Absolute winnaar van de proeverij werd Château Margaux, een donkerdiepe wijn, zeer krachtig, heel nobel, en bijna overweldigend van smaak en nasmaak. Ook Mouton-Rothschild vond ik heel erg goed. De wijn had een diepe kleur, een geschakeerde, fraaie smaak en een lange afdronk. Op vrijwel hetzelfde niveau bewoog zich Pichon-Longueville Comtesse de Lalande, een sappige, intens gekleurde Pauillac met een pittige, haast peperige smaaktoon  en veel eikehout in zowel geur als smaak.

Deze grote wijn ligt te koop voor f 34,80 bij slijters van de Caves Hubert. In vergelijking met Margaux (handelsinkoopprijs bij een importeur te Bodegraven f 54,20) en Mouton-Rothschild (handelsinkoopprijs bij een Amsterdamse firma f 68,--) is dit een heel redelijk bedrag. Voor een nabij Caves Hubert adres kan men bellen met 04125 -4141.

cheval blanc en aartsrivaal ausone

Ook van Cheval Blanc uit Saint-Emilion heb ik zeer genoten. Deze wijn werd gekenmerkt door een donkerdiepe kleur, een sappige vlezigheid en een mooie, genuanceerde smaak. Ik vond hem beduidend beter dan zijn aartsrivaal Ausone, die zeer correct was maar in vergelijking toch wat makkelijk en glad maakte. En dat terwijl derde aanwezige Saint-Emilion Figeac was, een wijn met veel tannine en persoonlijkheid. Ik prefereerde ook Figeac boven Ausone.

professor emile peynaud

Een Médoc-wijn die mij zeer aansprak was Léoville-las-Cases. Het lukt eigenaar Michel Delon om jaar in jaar uit voortreffelijke wijnen te maken. Hij wordt trouwens intensief geadviseerd door professor Emile Peynaud, die ook door Margaux werd ingehuurd. Lafite-Rothschild blijkt in 1980 een charmante, sappige wijn geproduceerd te hebben, behoorlijk vol en diep van kleur. Verbazend vond ik de Latour, die een bijna milde geur had, heel ongebruikelijk. Voorts bezat deze wijn een compacte kleur en een stevige smaak, met ook fruit en eikenhout. Een wijn die ronduit tegenviel was La Mission Haut Brion uit de Graves. Deze miste gewoon niveau. Ook La Lagune imponeerde niet. Het ontbrak de wijn aan ruggengraat, en bovendien was de zuurgraad vrij hoog. Cos d'Estournel daarentegen vond ik wel een heel behoorlijke wijn. Deze Saint-Estèphe had een tamelijk volle smaak die goed nableef in de mond. Ducru-Beaucaillou was nu lekker om te drinken, maar minder diep of verfijnd dan ik van dit domein gewend ben. Hetzelfde gold eigenlijk voor Palmer. De 1980 van Talbot had rondingen en was ook al toegankelijk; geen opmerkelijke maar wel een correcte wijn.

la rivière verrassing

Als verrassing stond op tafel een wijn uit het district-je Fronsac, een grand crus dus. Deze La Rivière deed heel aardig met de andere mee. Zijn geur en smaak hadden haast een klein zoetje. Voorts was de wijn behoorlijk vol en flink van tannine voorzien. Importeur Van Heijst (013-563131) levert La Rivière aan slijters en restaurateurs.

proeverij bewees 1980 goede wijnen

Los van individuele resultaten bewees deze proeverij dat er van de Bordeaux-oogst 1980 wel degelijk goede wijnen zijn te vinden. Ik denk dat het zeer de moeite kan lonen om prijslijsten van betrouwbare, zorgvuldig selecterende wijnkoperijen door te lopen voor wijnen van dit jaar. Met in de kelder wat goede flessen uit 1980 is het trouwens aangenaam wachten op het moment dat 1981 en 1982 op dronk komen - want die jaargangen vragen nog veel geduld.